Γίνονται θαύματα σήμερα;

  «Ολιγόπιστε, εις τι εδίστασας;»!

(Ματθαίου ΙΔ΄, 21)

     Θαύμα: Mια λέξη πολυσυζητημένη και η αναφορά σ’ αυτήν ή η επίκλησή της πολυσυνηθισμένη και αυτή. Μια λέξη που σε άλλους μπορεί να προκαλεί δέος, σε άλλους δυσπιστία, αλλού αφορμή για ειρωνεία ή και χλευασμό(!), αλλού αποστροφή, ίσως και πολλά ακόμα συναισθήματα. Και σίγουρα το θαύμα το βλέπει καθένας και με τον δικό του τρόπο. Άλλος θα ήθελε να γίνει κάποιο μεγάλο θαύμα για να πιστέψει στο Θεό, π.χ. η ανάσταση ενός νεκρού! Άλλος για να ικανοποιηθεί η περιέργειά του ή κάποιες προσωπικές του ανάγκες! Άλλος να δει ιδίοις όμμασι την από Θεού σκληρή τιμωρία κάποιου που τον έχει βλάψει! Όλα αυτά, όμως, άλλο λιγότερο κι άλλο περισσότερο, θυμίζουν τους εμπαιγμούς των Γραμματαίων και των Φαρισαίων στο Χριστό επάνω στο Σταυρό, πριν Εκείνος πει το «τετέλεσθαι»: «ει βασιλεύς του Ισραήλ εστί, καταβάτω νυν από του Σταυρού και πιστεύσωμεν επ’ αυτώ» (Ματθαίου ΚΖ΄, 42). Υπάρχει όμως και η κατηγορία ανθρώπων, που εκείνο που οι πολλοί θεωρούν ασήμαντο και ανάξιο λόγου, για τους ίδιους είναι μοναδικό και συγκλονιστικό, ισάξιο με θαύμα ή καθαρό θαύμα. Θαύμα, επίσης, θεωρούν ορισμένοι την εύρεση κατάλληλου συντρόφου, τη γέννηση ενός παιδιού, τη θεραπεία μιας δύσκολης ασθένειας και πολλές ακόμα δραστηριότητες της ζωής μας ή και της καθημερινότητάς μας.

     Αν όντως δούμε με τα μάτια μας ή αν ακόμα πληροφορηθούμε από οποιαδήποτε πηγή για ένα μεγάλο και ανεξήγητο κοσμοϊστορικό γεγονός, π.χ. την ανάσταση ενός νεκρού, αυτό θα αντιμετωπιστεί ποικιλόμορφα: Θα διαψευσθεί, θα αμφισβητηθεί, θα θεωρηθεί «στημένο», θα αντιμετωπιστεί με σκεπτικισμό, θα χλευαστεί και πολλά ακόμα. Εκείνοι που θα το πιστέψουν θα είναι λίγοι και κυρίως αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες, που και αυτό όμως θα είναι προσωρινό, αφού όταν αυτοί φύγουν από τη ζωή ελάχιστοι θα εξακολουθούν να το πιστεύουν, θα «χαλαρώσει» και θα ξεχαστεί.

     Συνήθως αναζητούμε το θαύμα σε μεγάλα και υπερφυσικά γεγονότα. Πολλά όμως από εκείνα που αποκαλούμε «συμπτώσεις», οι πατέρες της Εκκλησίας τα αποκαλούν θαύματα. Άλλωστε, και ο καθένας από εμάς έχουμε ομολογήσει κάποιες φορές ότι «τόσες συμπτώσεις μαζί» ή «τέτοια μεγάλη σύμπτωση, δεν μπορεί! Κάτι συμβαίνει!».

     Η μαρτυρία μιας μοναχής ήταν ως εξής:

   «Μας βεβαίωναν οι κάτοικοι του χωριού πως θα έρθουν αφιλοκερδώς με τα γεωργικά μηχανήματά τους να οργώσουν και να σπείρουν το χωράφι του μοναστηριού. Την προηγούμενη από την προσυμφωνημένη ημέρα, μας ειδοποίησαν πως θα το αναβάλουν, γιατί τις μεσημβρινές ώρες προβλεπόταν βροχή. Επιμείναμε, γιατί κι εκείνοι είχαν δουλειές στα δικά τους χωράφια και αν δεν ερχόντουσαν τη συγκεκριμένη ημέρα, θα καθυστερούσε πολύ η σπορά στο μοναστήρι. Πράγματι ήρθαν πολύ νωρίς το πρωί και μάλιστα περισσότεροι απ' όσους περιμέναμε και συμφωνήσαμε να σπείρουν όσο προλάβουν πριν τη βροχή. Έτσι η δουλειά τέλειωσε πολύ νωρίτερα και πέντε λεπτά μετά άρχισε να βρέχει! Κάποιοι το θεώρησαν σύμπτωση. Εμείς το θεωρούμε θαύμα!».

     Πόσες, στ’ αλήθεια, τέτοιες μικρές κι ασήμαντες «συμπτώσεις», ή και άλλες πολύ πιο συγκλονιστικές έχουμε συναντήσει όλοι μας στη ζωή μας και πόσο καλοπροαίρετοι είμαστε να τις δεχθούμε ως θαύμα;

     

                             Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 3.3.2018

http://nikolpapak.blogspot.com/2017/05/blog-post_22.html