Κάθε τόπος και σχεδόν όλα τα χωριά έχουν ξωκκλήσι
ή εκκλησία του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου και τιμούν τη μνήμη του με κατάνυξη
και πανηγυρισμούς. Όμως, για τον αγροτικό κόσμο και το μαθητόκοσμο των
περασμένων δεκαετιών, οι αναμνήσεις της μεγάλης αυτής ημέρας δεν είναι πάντα
και οι καλύτερες. Και τούτο γιατί και το χειμώνα και το καλοκαίρι η γιορτή του
Βαπτιστή συμπίπτει με το κλείσιμο μιας καλής, ευχάριστης και ξένοιαστης περιόδου
και το άνοιγμα μιας άλλης, όχι και τόσο επιθυμητής.
Ο χτύπος της καμπάνας της εκκλησίας του
Προδρόμου για τον εσπερινό, ανήμερα των Θεοφανίων το απόγευμα, σηματοδοτούσε και
τη λήξη του δωδεκαημέρου, άρα και το τέλος της χαλάρωσης των διακοπών των
Χριστουγέννων. Αγχωμένοι και πελαγωμένοι τρέχαμε ν’ ανοίξουμε κάνα βιβλίο, να
βρούμε μολύβια και τετράδια και να τελειώσουμε τα γραπτά μας και τα διαβάσματά μας, μη έχοντας
προλάβει να καταλάβουμε πότε πέρασαν κιόλας δυο βδομάδες και μαζί μ’ αυτές και
οι γιορτές! Από «τ’ αϊ-Γιαννιού την άλλη μέρα», σύμφωνα και με την πολύ γνωστή στερεότυπη
φράση για το άνοιγμα των σχολείων, πάλι σχολικές τσάντες, πάλι διαβάσματα και γραψίματα, πάλι ο αδυσώπητος
αγώνας στα μαθητικά μας χρόνια με όλες τις δυσκολίες της βαρυχειμωνιάς στις μεγάλων
αποστάσεων μετακινήσεις μας, με τα πόδια, φυσικά, για «δυο γκλίτσες» γράμματα.
Απαραίτητο εδώ και το ξύλο στο χέρι από τον καθένα μας για την ξυλόσομπα και τη
ζεστασιά της στο μάθημα.
Παρόμοιο το σκηνικό και στις 29 του
Σεπτέμβρη, στη μνήμη της αποτομής της τιμίας κεφαλής του Βαπτιστή: Πάλι ο ήχος της
καμπάνας έφερνε την κατήφεια για το τέλος του καλοκαιριού. Και πέρα από αυτό κι
άλλοι προβληματισμοί: Θα είχαμε τους ίδιους δασκάλους και καθηγητές; Κι αν όχι,
άντε ένα διαρκές άγχος μέχρι να εμπεδώσουμε τις συνήθειές τους και τις
ιδιοτροπίες τους!
Η γιορτή στο τέλος του καλοκαιριού σηματοδοτούσε
ακόμα την έναρξη του νέου κύκλου εργασιών και για τους αγρότες γονείς μας:
ετοιμασίες για τον τρύγο, τη συγκομιδή του καλαμποκιού και τη σπορά με τα
πρωτοβρόχια, που και η δική μας συμβολή σε όλ’ αυτά ήταν επιτακτική μετά το
σχολείο.
Εξαίρεση,
όμως, αποτελούσε ο χτύπος της καμπάνας
για τον εσπερινό «τ’ αϊ-Γιαννιού του ριγανά», όπως λέμε στον τόπο μου τη γενέθλιο
ημέρα του Βαπτιστή, στις 24 Ιουνίου. Τον νοιώθαμε τότε χαρμόσυνο και πανηγυρικό
τον ήχο της, αφού συμπίπτει σχεδόν με τη
λήξη του σχολικού έτους και την αρχή της ανεμελιάς των διακοπών του καλοκαιριού!
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 6.1.2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου