Μια φορά μια αλεπού είδε πάνω
σ’ ένα δέντρο έναν κόρακα να κρατάει στο ράμφος του ένα μεγάλο κομμάτι τυρί και
της έτρεχαν τα σάλια, πεινασμένη καθώς ήταν. Δεν χρειάστηκε να σκεφτεί πολύ, όμως, αφού η πονηρία της τη βοήθησε εύκολα.
«Τί όμορφο πουλί είσαι και πόσο δυνατό
είναι το ράμφος σου, καλέ μου κόρακα! Πόσο γυαλιστερά είναι τα πούπουλά σου και
τα φτερά σου τί μεγάλο άνοιγμα έχουν! Αν είχες και δυνατή φωνή, σίγουρα θα ήσουν
βασιλιάς των πουλιών!», τού είπε κολακευτικά.
Εκείνος, θέλοντας να αποδείξει ότι και η
φωνή του είναι ανάλογη με τα άλλα προσόντα του, πιστεύοντας τα λόγια της
παμπόνηρης «κυρά-Μάρως», άνοιξε το ράμφος του και προσπάθησε να φωνάξει όσο πιο
πολύ μπορούσε. Τότε του έπεσε το τυρί και, αρπάζοντάς το η αλεπού, του λέει:
«Τι κρίμα, καημένε κόρακα! Αν είχες και
λίγο μυαλό, μπορεί να γινόσουν και βασιλιάς των πουλιών»!
Επιμέλεια
Ν.Π. 15.12.1017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου