Από τη στιγμή που θα «δέσει» ο καρπός της κάθε καλλιέργειας, που ο ανθός, δηλαδή, θα δώσει τη θέση του στον καρπό ν’ αναπτυχθεί και ν’ αρχίσει η ωρίμανση, π.χ. καλαμπόκι, φασόλια, αρακάς, περιβόλια, αμπέλια κλπ, κινδυνεύει από αρπακτικά πουλιά και ζώα. Ο παραγωγός τότε είναι αναγκασμένος να πάρει τις προφυλάξεις του για να προστατέψει τη σοδειά του. Αυτός είναι και ο λόγος που βλέπουμε στα χωράφια διάφορες επινοήσεις, όπως ένα είδος «περίφραξης» με κορδέλες ν’ ανεμίζουν από το αέρα, ένα αυτοσχέδιο ανεμιστήρα που και με το πιο αδύναμο φύσημα να γυρίζει και να κάνει θόρυβο και άλλα τέτοια.
Μία από τις περισσότερο έξυπνες εφευρέσεις ήταν/είναι και η κατασκευή ανθρώπινου ομοιώματος σε φυσικό μέγεθος στο χωράφι, με την ονομασία σκιάχτρο ή σκιάζαρος. Αυτό «στεκόταν» πάνω σε κάποιο δέντρο ή σε κάποια άκρη του χωραφιού, που βλέποντάς το οι εισβολείς, δεν πλησίαζαν. Σύντομα, όμως, κι εκείνοι καταλάβαιναν ότι αυτός ο «φύλακας» ήταν τόσο ακίνδυνος, που έχουμε δει πουλιά να σταθμεύουν για λίγο στο κεφάλι του! Περισσότερο έξυπνη και η τοποθέτηση του σκιάζαρου πάνω σ’ ένα μακρύ, λεπτό και ευλύγιστο ξύλο «καρφωμένο» στο έδαφος, ορατό από μικρές και μεγαλύτερες αποστάσεις. Με τον αέρα αυτό κινείται και δίνει την εντύπωση φυσικής παρουσίας ανθρώπου στον «εχθρό».
Ειδικά ο ασβός είναι μάστιγα για το
καλαμπόκι τις νυχτερινές ώρες, ως νυχτόβιο ζώο. Για να προστατευτεί η σοδιά, οι
άνθρωποι ξενυχτούσαν εκ περιτροπής στα χωράφια τους και συχνά μέσα στη νύχτα
χτυπούσαν έναν τενεκέ, που ο ήχος του τον φόβιζε και τον απομάκρυνε. Μας είχε αφηγηθεί ο
μπάρμπα-Θανάσης τη δική του ευρεσιτεχνία, χάρις στην οποία απολάμβανε τον ύπνο
του: Έβαλε μέσα σε ένα μεταλλικό βαρέλι μια μεγάλη χελώνα που είχε βρει. Στις προσπάθειές
της να μετακινηθεί και να φύγει, προκαλούσε εκείνη το θόρυβο για την απομάκρυνση
του ζώου! Κάθε πρωί, πήγαινε ο ίδιος στο χωράφι για τον απαραίτητο έλεγχο, αλλά
και με το απαραίτητο φαγητό και το νερό για την νυχτερινή φύλακα!
«Αχ! Ένα τέτοιο έπρεπε να είχα, να το βάζω τη νύχτα στο χωράφι να φωνάζει, για μην πήγαινε ο ασβός και μου έτρωγε το καλαμπόκι», είχε πει και ο ενενηντάχρονος μπάρμπα-Γιάννης, όταν άρχισαν να κυκλοφορούν ευρέως τα πρώτα μηχανήματα καταγραφής ήχου (μαγνητόφωνα).
Διαδεδομένη και η συνήθεια να δένουν το σκυλί, π.χ. στο αμπέλι, να προστατεύει τα σταφύλια από τις αλεπούδες, που είναι μεγάλη τους αδυναμία.
Μια ακόμα πιο έξυπνη εφεύρεση, ήταν και αυτή του μπάρμπ’-Αντρέα, που τακτικά άλλαζε τα ρούχα του σκιάχτρου στο χωράφι του, με δικά του! Πίστευε πως η μυρωδιά του ιδρώτα που είχαν απορροφήσει όλη την ημέρα στη δουλειά του, θα αποτελέσει αποτρεπτικό παράγοντα (μυρωδιά φυσικής «παρουσίας» ανθρώπου στο χωράφι), κυρίως για τα πετούμενα. Κατά δική του ομολογία, δεν έπεφτε έξω.
-------------------------------------
Εικόνα ανάρτησης: Χρήστος Μυλωνάς – Ανάσταση Καλαβρύτων, τον οποίο και ευχαριστώ.
«Αχ! Ένα τέτοιο έπρεπε να είχα, να το βάζω τη νύχτα στο χωράφι να φωνάζει, για μην πήγαινε ο ασβός και μου έτρωγε το καλαμπόκι», είχε πει και ο ενενηντάχρονος μπάρμπα-Γιάννης, όταν άρχισαν να κυκλοφορούν ευρέως τα πρώτα μηχανήματα καταγραφής ήχου (μαγνητόφωνα).
Διαδεδομένη και η συνήθεια να δένουν το σκυλί, π.χ. στο αμπέλι, να προστατεύει τα σταφύλια από τις αλεπούδες, που είναι μεγάλη τους αδυναμία.
Μια ακόμα πιο έξυπνη εφεύρεση, ήταν και αυτή του μπάρμπ’-Αντρέα, που τακτικά άλλαζε τα ρούχα του σκιάχτρου στο χωράφι του, με δικά του! Πίστευε πως η μυρωδιά του ιδρώτα που είχαν απορροφήσει όλη την ημέρα στη δουλειά του, θα αποτελέσει αποτρεπτικό παράγοντα (μυρωδιά φυσικής «παρουσίας» ανθρώπου στο χωράφι), κυρίως για τα πετούμενα. Κατά δική του ομολογία, δεν έπεφτε έξω.
-------------------------------------
Εικόνα ανάρτησης: Χρήστος Μυλωνάς – Ανάσταση Καλαβρύτων, τον οποίο και ευχαριστώ.
Νίκος
Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 14.6.2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου