Εύθυμες ιστορίες του χωριού: Ο… θαλασσόλυκος

Εικόνα: Από την Ελληνική ταινία ο «θαλασσόλυκος»
με τους αξέχαστους Κώστα Χατζηχρήστο και Νίκο Φέρμα (διαδίκτυο)

     Από μικρός που ήταν ακόμα ο Βασίλης, εκεί κάπου στα δώδεκα-δεκατρία, η οικογένειά του μετακόμισε από το χωριό και κατοίκησαν σε μια παραλιακή πόλη, αφού εκεί διορίστηκε ο πατέρας του σε θέση του δημοσίου. Ο Βασίλης ποτέ δεν κατόρθωσε να μάθει να κολυμπάει στη θάλασσα, είτε γιατί δεν τον ενδιέφερε, όπως έλεγε, είτε γιατί… φοβόταν το νερό, που αυτή ήταν και η πραγματικότητα. Όσες προσπάθειες κι αν έκαναν και οι γονείς του και η μεγαλύτερη αδελφή του, εκείνος με το που έμπαινε μέχρι τον αστράγαλο στο νερό, «πιανόταν η αναπνοή του» και ζήταγε βοήθεια!
     Τα χρόνια πέρασαν και ο Βασίλης μεγάλωσε, δούλευε και παντρεύτηκε μια εξαιρετική κοπέλα, την Κανέλλα, μα κολύμπι δεν έμαθε. Και μαζί που πήγαιναν στη θάλασσα, αυτός «βούταγε» μέχρι το γόνατο, το πολύ, και ξανάβγαινε! Αν και ένοιωθε μειονεκτικά απέναντι στη γυναίκα του που εκείνη ανοιγόταν στα βαθιά, δεν έκανε κάτι παραπάνω. Το είχε σαν απωθημένο, όμως, ο καημένος, και όταν άρχισε λίγο να σταθεροποιεί το βάδισμά του ο γιος τους ο Αντωνάκης, πήγαν στη θάλασσα ν’ αρχίσει να μαθαίνει εκείνος, τουλάχιστον, με δασκάλα τη μητέρα του.   
     Μα μόλις ο μικρός Αντωνάκης ένοιωσε το θαλασσινό νερό στα πόδια του, βαλάντωσε από το κλάμα. Όχι μόνο η δεύτερη, η τρίτη προσπάθεια και όλες οι επόμενες είχαν το ίδιο αποτέλεσμα, αλλά και μόλις ο Αντωνάκης έβλεπε από μακριά τη θάλασσα έκλαιγε γοερά!
     Αποφασισμένος ο πατέρας του να μην κυριαρχήσει στο γιο του η δική του φοβία με το νερό, τα έβαζε με τη γυναίκα του που δεν ήταν… αποφασιστική, άσχετα αν αυτός καθόταν στον ίσκιο και απαιτούσε από εκείνη την πρόοδο του παιδιού του στο μπάνιο! Μια φορά, που νευρίασε πολύ, άρχισε να φωνάζει δυνατά και στη γυναίκα του και στο παιδί, κάνοντας παράλληλα κινήσεις απελπισίας με τα χέρια του και με το σώμα του όλο, στην πραγματικότητα να «χτυπιέται» σε κατάσταση εκτός εαυτού:
     «Δεν είναι δικό μου παιδί αυτό!... Δεν είναι δικό μου!...»!
     Η ήρεμη πάντα Κανέλλα, χαλαρώνοντας για λίγο τις προσπάθειες να μπει το παιδί στη θάλασσα, γύρισε με βλέμμα ειρωνικό, επικριτικό και χιουμοριστικό μαζί στον άντρα της, λέγοντάς του:
     «Σιγά, βρε, θαλασσόλυκε εσύ! Σιγά, που δεν είναι δικό σου το παιδί!»!
 
                      Νίκος  Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 10.7.2023
           https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html