Βιβλιοπαρουσίαση:

«ΣΤΑΘΜΟΙ…  στον χρόνο»

ποιητική συλλογή της Παναγιώτας Π. Λάμπρη

Αυτοέκδοση-ανάρτηση στον προσωπικό της ιστότοπο, 2019

     Ανήσυχη και αεικίνητη συγγραφικά και εν γένει πνευματικά η φιλόλογος-εκπαιδευτικός Β/βάθμιας εκπαίδευσης, συγγραφέας, ερευνήτρια, λαογράφος και ποιήτρια Παναγιώτα Π. Λάμπρη, μας εκπλήσσει συχνά και ευχάριστα, αν και η φράση «μας εκπλήσσει», δεν μπορεί να εκφράσει σε όλη της τη διάσταση την πραγματικότητα, αφού όσοι την γνωρίζουμε, ευρισκόμαστε συνεχώς σε αναμονή για την επόμενη πνευματική της δημιουργία!

     Γνωρίζοντας την πένα της εκλεκτής και πολύτιμης φίλης Παναγιώτας, υποδέχθηκα με μεγάλο ενθουσιασμό της ανάρτηση του νέου ηλεκτρονικού βιβλίου της – ποιητική συλλογή – με τίτλο «ΣΤΑΘΜΟΙ…  στον χρόνο», τον περασμένο Ιούλιο (2019). Ο ενθουσιασμός μου έγινε μεγαλύτερος, αφού σε λίγες μέρες άρχιζαν οι καλοκαιρινές διακοπές μου και με το βιβλίο της θα αποκτούσαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Όμως, προς δυσάρεστη έκπληξή μου, ο τόπος της καλοκαιρινής μου χαλάρωσης δεν είχε επαρκή πρόσβαση στο διαδίκτυο κι έτσι η ανάγνωση-μελέτη του νέου έργου της αναβλήθηκε για λίγες εβδομάδες.

     Αναμφισβήτητα καταξιωμένος εκπαιδευτικός θεωρείται εκείνος που φέρνει εις πέρας το έργο του μέσα στις σχολικές αίθουσες. Πολύ περισσότερο καταξιωμένος, όμως, είναι εκείνος που διδάσκει με την εν γένει παιδεία του και τη δράση και έξω από αυτές. Και η Παναγιώτα Λάμπρη είναι μία αυτού του επιπέδου εκπαιδευτικός, που οι συνεχείς και ακάματες πνευματικές δραστηριότητές της, το ήθος της και οι ενασχολήσεις της καταδεικνύουν πάντα την ακεραιότητα και την ποιότητα του χαρακτήρα της και του επιπέδου της.

     «Αλήθειες» θα μπορούσα να τιτλοφορήσω αρκετά από τα στιχουργήματα του βιβλίου της «ΣΤΑΘΜΟΙ…  στον χρόνο», προσωπική πάντα η σκέψη, και τούτο γιατί διαβάζοντάς τα ταυτίζονται είτε με φράσεις της λαϊκής σοφίας, είτε με αρχαία ρητά. Ενδεικτικά και προς επίρρωση παραθέτω στίχους από τα ποιήματα:  

α: «Ζωή», σελ. 65:

«Αν η αρχή της

του παντός το ήμισυ είναι,

το τέλος της

είναι το άπαν»,

που έχουν παρόμοια σημασία με την παροιμία: «τα στερνά τιμούν τα πρώτα».

β: «Παρακμή», σελ 55/56:

«Πώς από το τέλμα η παιδεία θα βγει,

όταν αυτοί, που πρέπει να εκπέμπουν

ζέον αγωγής και γνώσης φως,

το σβήνουν;»,

που θυμίζει την παροιμία: «βάλαν’ το λύκο να φυλάει τα πρόβατα».

γ: «Χορτασμένοι», σελ 49:

«Υπάρχει κάποιος,

που ό,τι λέει ή υπόσχεται,

να το εννοεί

και πράξη να το κάνει,

όταν στης εξουσίας τον θώκο

καταστεί;»,

που θυμίζει κι αυτό άλλη παροιμία, την: «ο χορτασμένος δεν καταλαβαίνει το νηστικό».

δ: «Τα βέλη»

«Τίποτα πιο πικρό

από τα βέλη των αγαπημένων.

Των άλλων,

ακόμα και τα δηλητηριώδη,

τα θανατηφόρα βέλη,

πιο υποφερτά

μπορούν να λογισθούνε»,

που μας παραπέμπει στο μύθο του Αισώπου «αετός τοξευθείς»: «Και τούτο μοι ετέρα λύπη, το τοις εμοίς πτεροίς εποθνήσκειν».

     Οι εβδομήντα πέντε σελίδες του βιβλίου της περιέχουν σαράντα πέντε  ποιήματα με ποικιλία θεμάτων, επικεντρωμένα στην πλειονότητά τους σε αγαπημένα της πρόσωπα και τόπους, των οποίων νοιώθει την ευεργεσία. Καθόλου τυχαίο αυτό, αφού με το πόνημά της η πνευματική δημιουργός εκφράζει την ευγνωμοσύνη της και το αφιερώνει «σ’ όσους με καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ευεργέτησαν»! Όμορφος και πραγματικά πρωτότυπος τρόπος έκφρασης/ανταπόδοσης ευγενών συναισθημάτων, «εφαρμογή» του «ευποιίας ής έτυχες, μνημόνευε», σύμφωνα και με τον Κλεόβουλο τον Ρόδιο. Επίσης, δεν θεωρώ τυχαίο που ορμητήρια έμπνευσης και γραφής όλων των ποιημάτων αυτού του βιβλίου της αγαπητής Παναγιώτας, είναι ο γενέθλιος τόπος (Ροδαυγή Άρτας, Άρτα), ο τόπος διαμονής της (Πάτρα) και το αγαπημένο της νησί (Κύθνος).

     Τόσο τα εξώφυλλα, όσο και τις σελίδες του, στολίζουν περίτεχνα παραστάσεις από αμφορείς, προσωπίδες, αντικείμενα και αγαλματίδια της αρχαιότητας.      

     Οι αναγνώστες/τριες μπορούν να δουν και να διαβάσουν όλο το βιβλίο εδώ .

Λίγα λόγια για τη Συγγραφέα

     Η Παναγιώτα Π. Λάμπρη γεννήθηκε στη Ροδαυγή Άρτας. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και υπηρετεί στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Αρθρογραφεί, δημοσιεύει βιβλιοπαρουσιάσεις και μελέτες κι έχει βραβευτεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Βιβλία που έχει εκδώσει:  Τη λαογραφική μελέτη «Ροδαυγή - Το Ρόδο της Αυγής» (2006), τη συλλογή διηγημάτων «Το χάσικο ψωμί» (2009), τη μελέτη «Κωνσταντίνος Α. Διαμάντης, ο Ιστορητής» (2011), την ποιητική συλλογή «Ἐν ὀδύναις» (2014),  τη μελέτη «Η Μνήμη της Γεύσης - Αρχέγονων Ηπειρωτικών Εδεσμάτων Συναγωγή» (2015), τη δεύτερη-συμπληρωμένη έκδοση του βιβλίου «Ροδαυγή - Το Ρόδο της Αυγής» (2016). Επίσης, βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή έχει αναρτήσει και στον προσωπικό ιστότοπο: «Σε δρόμους της κίνας» (2017), «Χαρμολύπες» (2018), «Λιανοτράγουδα» (2019), καθώς και το παρουσιαζόμενο «ΣΤΑΘΜΟΙ…  στον χρόνο» (2019).

Νίκος Χρ. Παπακωνστανόπουλος, 28.8.2019

( Σύντομο βιογραφικό σημείωμα εδώ )