H
εποχή μας, που μας ειδικεύει και μας εξειδικεύει σε διάφορους τομείς,
πολλά θέματα της καθημερινότητάς μας αγνοούμε όμως, μου θυμίζει μια αγαπημένη
διδακτική ιστορία, από τις πολλές που άρεσαν στον πατέρα μου και συχνά μου την
έλεγε:
O διπλωματούχος γιος και ο αγράμματος πατέρας
Κάποτε, ένας φτωχός κι αγράμματος αγρότης, είχε μία
μεγάλη για το «μπόι» του φιλοδοξία: να μάθει πολλά γράμματα ο μοναχογιός του.
Αγωνίστηκε μέρα και νύχτα γι’ αυτό και πραγματικά το κατάφερε. Όταν το παιδί
γύρισε από τις σπουδές του με μεγάλους τίτλους, διακρίσεις, βραβεία και
επαίνους, πολύ υπερήφανος ο πατέρας του πρότεινε να μείνει στο σπίτι μερικές
μέρες να ξεκουραστεί και μετά να αναζητήσει δουλειές ανάλογες των προσόντων
του.
Έτσι κι έγινε. Το παιδί έμεινε στο σπίτι
αρκετές μέρες, σύμφωνα με τη συμβουλή του πατέρα, μα κάθε βράδυ που εκείνος
γύριζε από τις δουλειές του στα χωράφια, έβλεπε το γιό του σκυμμένο στα πολλά ογκώδη
βιβλία του, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, χωρίς να σηκώνει κεφάλι. Αφού το
φαινόμενο συνεχιζόταν όλο και με πιο έντονους ρυθμούς, ένα βράδυ του λέει:
«Βρε, παιδί μου, εσύ πραγματικά κουράστηκες πολύ και τα
γράμματα που έμαθες. Σε βλέπω, όμως, και συνεχίζεις να κοπιάζεις και να
ξενυχτάς ψάχνοντας τα βιβλία σου και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί. Δεν φτάνουν
όσα έμαθες να βρεις μια καλή δουλειά και με πολλά λεφτά;».
«Πατέρα, όντως τα γράμματα που έμαθα είναι
πολλά και πραγματικά θα είμαι περιζήτητος σε μεγάλες θέσεις. Όμως, τόσα χρόνια
στα θρανία και μέσα σε τόσα βιβλία που έχω διαβάσει, δεν έχω βρει και δεν μπορώ
να εξηγήσω πώς γίνεται και βρίσκονται χώματα κολλημένα στα ξύλα της σκεπής του
σπιτιού μας! Πώς έφτασε το χώμα εκεί επάνω;», και έδειξε στον πατέρα του τη
σημείο της σκεπής του φτωχόσπιτού τους που είχε λίγα χώματα πάνω στα ξύλα.
Τότε ο πατέρας του κούνησε το κεφάλι,
αναστέναξε και μουρμούρισε:
«Αχ, παιδάκι μου! Τζάμπα ξοδεύτηκα τόσα
χρόνια, τζάμπα έμαθες κι εσύ τόσα γράμματα του έμαθες!».
Ν.Π., 15.6.2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου