Ερρίκος Ντυνάν: Ο ιδρυτής του Ερυθρού Σταυρού

     Αντί άλλου αφιερώματος στον μεγάλο ευεργέτη της ανθρωπότητος τον Ερρίκο Ντυνάν (8 Μαΐου 1828-30 Οκτωβρίου 1910), αξίζει να ξαναθυμηθούμε αυτούσιο το κείμενο του παλιού αναγνωστικού της Ε΄ τάξης του Δημοτικού, στις σελίδες 113-117 και με τίτλο:

ΕΡΡΙΚΟΣ ΝΤΥΝΑΝ: 
Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

γιατί αξίζει να γνωρίζουν και οι νεότερες γενιές τί θέματα είχαν τα σχολικά βιβλία, όταν ήταν αξιοκεντρικά.

  (Από το ίδιο βιβλίο είναι και οι εικόνες).

     Τὸ 1862 ἐκυκλοφόρησε στὴν Εὐρώπη ἕνα βιβλίο μὲ τὸν τίτλο «Ἀναμνήσεις ἀπὸ τὴ μάχη τοῦ Σολφερίνο». ῾Ο ἄνθρωπος ποὺ ἔγραψε τὸ βιβλίο -ὁ ῾Ερρῖκος Ντυνὰν- δὲν ἦταν στρατιωτικός, ὅπως θὰ ἠμποροῦσε νὰ φαντασθῇ κανείς. ῏Ηταν ἁπλούστατα ἄνθρωπος μὲ τὴν πιὸ μεγάλη σημασία τῆς λέξεως.

     Δὲν ἱστοροῦσε τὸ βιβλίο αὐτὸ τὶς στρατιωτικὲς λεπτομέρειες τῆς μάχης, ἀλλὰ τὸν πόνο, τὴν κακουχία καὶ τὸ μαρτύριο τῶν στρατιωτῶν, ποὺ εἶχαν τραυματισθῆ στὴ μάχη κι ἔμειναν ξαπλωμένοι στὴ γῆ ἀβοήθητοι, ἀπροστάτευτοι ἐγκαταλελειμμένοι.

     Καὶ μολονότι οἱ στρατιῶτες αὐτοὶ ἀνῆκαν σὲ δύο ἀντίθετες καὶ ἐχθρικὲς παρατάξεις – τῶν Γάλλων καὶ τῶν ᾽Ιταλῶν ἀπὸ τὴ  μία καὶ τῶν Αὐστριακῶν ἀπὸ τὴν ἄλλη –, τὸ βιβλίο δὲν τοὺς ξεχώριζε, δὲν τοὺς ἔβλεπε ὡς ἀντιπάλους καὶ ἐχθροὺς μεταξύ τους, ἀλλὰ τοὺς ἀντίκρυζε ὅλους μὲ τὴν ἴδια συμπόνια κι ἀγάπη.

     Ἔτσι τοὺς εἶχε ἰδεῖ καὶ ὁ ῾Ερρῖκος Ντυνὰν τὴν τραγικὴν ἐκείνη ἐπαύριο τῆς μάχης. Κι ἐνῷ εἶχε φθάσει ἐκεῖ ὡς ἔμπορος, κι ἐνῷ ὁ σκοπὸς τοῦ ταξιδιοῦ του ἦταν ἡ ἐξυπηρέτησις τῶν ἐμπορικῶν του συμφερόντων, ἡ γεμάτη ἀπὸ συγκίνησι καρδιά του τὰ παραμέρισε ὅλα κι ἐπλημμύρισε ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν πάσχοντα συνάνθρωπον.

     «Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἀδελφοί. Γιατί νὰ προξενοῦν τόσο πόνο ὁ ἕνας στὸν ἄλλο; Δὲν μπορεῖ νὰ γίνῃ τίποτε;»

     Αὐτὴ ἡ κραυγή τοῦ πόνου ἀναπήδησε ἀπὸ τὴ ζεστὴ καὶ τρυφερὴ καρδιά του καὶ ἀπευθύνθηκε στοὺς γῦρό του ἀνθρώπους. Κι αὐτοί, ἁπλοῖ καὶ ἁγνοὶ ἄνθρωποι τῆς ὑπαίθρου, τὴν ἄκουσαν καὶ τὴν ἔνοιωσαν. Καὶ τρέχοντας δίπλα του ἐργάσθηκαν μαζί του ὁλόκληρα ἡμερόνυκτα, γιὰ νὰ τὸν βοηθήσουν, ν’ ἀνακουφίσουν καὶ νὰ ἐνθαρρύνουν τοὺς τραυματισμένους στρατιῶτες.

     ᾽Εκείνη τὴ μεγάλη καὶ ἱερὴ στιγμή, ποὺ ὁ ἄνθρωπος έκαμε τὸ καθῆκόν του ἀπέναντι στὸν ἀδελφό του, ἐμπῆκε τὸ πρῶτο θεμέλιο γιὰ τὴν ἵδρυσι τοῦ ᾽Ερυθροῦ Σταυροῦ.

     ᾽Επάνω ἀπὸ τὸ αἱματοβαμμένο ἐκεῖνο πεδίο τῆς μάχης εἶχε πνεύσει τὴν εὐλογημένη ἐκείνη ὥρα τὸ θεῖο πνεῦμα, τοῦ Χριστιανισμοῦ, ποὺ εἶχε ἐμπνεύσει τρία χρόνια ἀργότερα τὸ βιβλίο τοῦ ῾Ερρίκου Ντυνὰν «Ἀναμνήσεις ἀπὸ τὴ μάχη τοῦ Σολφερίνο» τὸ ἴδιο πνεῦμα ὡδηγοῦσε ἔπειτα ὃλες τὶς σκέψεις καὶ τὶς ἐνέργειές του, ὅλα τὰ βήματα τῆς ζωῆς του.

     Διέθετε μὲ ἀπέραντη ἀφοσίωσι καὶ πίστι, μὲ ἀνεξάντλητη αὐταπάρνησι καὶ αὐτοθυσία ὃλες τὶς πνευματικὲς καὶ ψυχικὲς δυνάμεις του, ἀκόμη κι ὅλη τὴν περιουσία του, γιὰ νὰ κηρύξῃ τὸ Εὐαγγέλιο τῆς ἀνθρώπινης ἀλληλεγγύης.

     Οἱ ἄνθρωποι τὸν ἀγνοοῦσαν, τὸν παρεξηγοῦσαν, τὸν περιγελοῦσαν. Ἀλλ’ ἐκεῖνος ἔμεινε πιστὰ προσηλωμένος στὸ μεγάλο ἀνθρωπιστικὸ καθῆκόν του. Κι οὔτε ἡ κακουχία οὔτε ἡ πτώχεια οὔτε ἡ πεῖνα ἠμπόρεσαν νὰ τοῦ μαράνουν τὸ ζῆλο καὶ τὴν πίστι στὴν ὑψηλὴ ἀποστολή του.

      Κι ὅπως ἦταν ἑπόμενο, ὁ Θεὸς εὐλόγησε τὸ ἔργο του. Καὶ στὸ τέλος εἶχε τὴ μεγάλη ἱκανοποίησι νὰ τὸ ἰδῇ νὰ πραγματοποιῆται καὶ νὰ καρποφορῇ.

     Ἡ πρώτη ἐκείνη πρόχειρη, ἀλλὰ καὶ τόσο αὐθόρμητη καὶ συγκινητικὴ ἐκδήλωσις τῆς ἀνθρώπινης συμπόνιας, ποὺ εἶχε παρουσιασθῆ τότε κοντὰ στὸ Σολφερίνο, ἐπῆρε ἀργότερα, τὸ 1864, τὴ συγκεκριμένη μορφὴ τῆς συνθήκης τῆς Γενεύης γιὰ τὴν προστασία καὶ τὴν περίθαλψι τῶν τραυματιῶν κι ἀσθενῶν τοῦ πολέμου.

     Κι ἔπειτα ἀπὸ χρόνια ἔγινε ἡ πολὑπλευρη ὀργάνωσι τοῦ ᾽Ερυθροῦ Σταυροῦ, ποὺ ἀγκαλιάζοντας ὁλόκληρο τὸν κόσμο ἀγωνίζεται μὲ θαυμαστὴ ἀποτελεσματικότητα ἐναντίον κάθε ἀνθρώπινης δυστυχίας κι ἀνάγκης.

     Τὸ 1901, ὅταν πιὰ ὁ μεγάλος ῾Ερρῖκος Ντυνὰν ἐζοῦσε ἀποτραβηγμένος στὸ ἥσυχο χωριὸ Χάϋδεν, ἐτιμήθηκε μὲ τὸ παγκόσμιο βραβεῖο Νόμπελ. Ἀλλ’ ἡ ἀνθρωπότης τοῦ εἶχε δώσει κάτι πολὺ μεγαλύτερο καὶ πολυτιμότερο ἀπὸ τὸ βραβεῖο: τοῦ εἶχε δώσει τὴν ἀναγνώρισι, τὸ σεβασμὸ καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη της καὶ τὸν εἶχε ἀνακηρύξει ὡς ἕνα ἀπὸ τοὺς πιὸ μεγάλους εὐεργέτες της.

Να σημειώσουμε ακόμα, εκτός κειμένου του βιβλίου,  ότι:

1: Η μάχη του Σολφερίνο της Λομβαρδίας έγινε το 1859.

2: Ο Ερρίκος Ντυνάν πέθανε στις 30 Οκτωβρίου του 1910.

3: Το έμβλημα του Ερυθρού Σταυρού, ο κόκκινος ισοσκελής σταυρός, είναι η Ελβετική σημαία με αντεστραμμένα χρώματα.

4: Πάμπολλα Νοσοκομεία, Θεραπευτήρια και Ινστιτούτα σε όλον τον κόσμο καθώς και δρόμοι πόλεων φέρουν το όνομα του μεγάλου αυτού ευεργέτη της ανθρωπότητος.

Επιμέλεια: Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 8.5.2018
https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html