Νικόλαος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος BLOG: Παρασκευή (Βούλα) Μέμου: Η αεικίνητη Καλαβρυτινή ποιήτρια που με μηνύματα ειρήνης ταξιδεύει τα Καλάβρυτα και την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο!

     Σε μια εποχή που η παραφροσύνη των ισχυρών της γης θέλει να επιβάλλει τις δικές της «αρχές», προκαλώντας γενοκτονίες και ανείπωτες καταστροφές για την «επίτευξή» τους, οι ποιητές όλου του κόσμου χτίζουν γέφυρες ειρήνης και αδελφοσύνης στους λαούς της γης. Στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ποίησης 2025 στο Μαρόκο, 11-16 Ιουλίου 2025, στάλθηκαν ηχηρά μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση στο πνεύμα αυτό. Συμμετείχαν ποιητές από το Ιράκ, την Παλαιστίνη, την Μαυριτανία, την Τυνησία, την Ιρλανδία, τη Συρία, την Ιορδανία. Επαξιότατα εκπροσωπήθηκε και η Ελλάδα μας, με τη συμμετοχή της καταξιωμένης και ακούραστης Καλαβρυτινής ποιήτριας και σκηνοθέτιδας Παρασκευής (Βούλας) Μέμου.
     Μεταξύ των επισήμων που παρευρέθηκαν, ήταν και οι Πρέσβεις της Παλαιστίνης και Ιορδανίας, πολλοί βουλευτές και δήμαρχοι. Πρόεδρος του φεστιβάλ ήταν ο Mohammad Shahman και οι πολιτιστικές-ειρηνευτικές εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε πολλές πόλεις της Αφρικανικής αυτής χώρας.
     Εκτός από τα με μηνύματα ειρήνης ποιήματά της που απήγγειλε και μεταφράστηκαν και απαγγέλθηκαν και στα Αραβικά η Βούλα Μέμου, εκφώνησε βαρυσήμαντη ομιλία, που και αυτή μεταφράστηκε και αναγνώστηκε στα Αραβικά και την οποία παραθέτουμε:

Κύριε πρόεδρε,
     Είναι πολύ μεγάλη η στιγμή για τους ποιητές του κόσμου η συνάντησή μας αυτή στο Μαρόκο. Σας ευχαριστούμε πολύ για τη φιλοξενία και σας αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.
     Κατάγομαι από το Σκεπαστό Καλαβρύτων, από την Ελλάδα. Η πόλη μου πλήρωσε βαρύ φόρο για την ελευθερία.
     Σ’ έναν κόσμο που συχνά διχάζεται από σύνορα, γλώσσες, πολιτικές και πολιτισμικές διαφορές, οι ποιητές αποτελούν εκείνες τις σπάνιες φωνές που μπορούν να ενώσουν. Με λέξεις φτιαγμένες από συναίσθημα, ιστορία και όραμα, οι ποιητές υφαίνουν γέφυρες κατανόησης και επικοινωνίας ανάμεσα σε διαφορετικούς λαούς.
     Η ποίηση δεν γνωρίζει όρια. Μπορεί να γεννηθεί σε μία γωνιά του κόσμου και να αγγίξει την ψυχή κάποιου στην άλλη άκρη του. Ο Ρουμί, ο Λόρκα, ο Σεφέρης, ο Νερούδα – όλοι αυτοί οι ποιητές έγραψαν στη γλώσσα της καρδιάς, που είναι κοινή σε όλους τους ανθρώπους. Μίλησαν για την αγάπη, τον πόνο, την ελευθερία, την απώλεια, την ελπίδα. Κι αυτά τα θέματα είναι παγκόσμια. Πάντα ενώνουν και ποτέ δεν χωρίζουν.
     Όταν οι ποιητές γράφουν, δεν απευθύνονται μόνο στους συμπολίτες τους, αλλά σε κάθε άνθρωπο που μπορεί να νιώσει. Οι στίχοι τους γίνονται γέφυρες κατανόησης ανάμεσα σε λαούς που ίσως δεν γνωρίζονται, αλλά μοιράζονται τα ίδια όνειρα και φόβους. Η ποίηση προσφέρει έναν χώρο όπου ο «άλλος» παύει να είναι ξένος. Γίνεται αδερφός, φίλος, συνοδοιπόρος.
     Σε καιρούς κρίσης, η ποίηση δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανάγκη. Είναι αυτή που διατηρεί ζωντανή τη φλόγα της ανθρωπιάς. Κι έτσι, οι ποιητές, με την ευαισθησία και την αλήθεια τους, συνεχίζουν να χτίζουν γέφυρες, όχι μόνο από λέξεις, αλλά και από ελπίδα. Κι αυτές οι γέφυρες είναι που κρατούν ζωντανή την ιδέα ενός πιο ενωμένου και ειρηνικού κόσμου.
     Ως Καλαβρυτινή και Ελληνίδα, σας ευχαριστώ γι’ αυτή την πρόσκληση και εύχομαι η φωνή μας για ειρήνη και την αδελφοσύνη ν’ ακουστεί σε κάθε γωνιά της γης!

     Αγαπημένη μας, Βούλα, Βούλα των Καλαβρύτων, Βούλα της Ελλάδας, Περιστέρι της ειρήνης στον κόσμο, σ’ ευχαριστούμε και σε συγχαίρουμε που σηκώνεις τη γενέτειρά μας και την Πατρίδα μας τόσο ψηλά! Ευχόμαστε να έχεις πάντα τέτοιες όμορφες συμμετοχές και εμπειρίες και τα ποιήματά σου, όπως και τα ποιήματα όλων σας, να φτάνουν σε ευήκοα ώτα, να αφυπνίζουν τους ανθρώπους της και να κοιμίζουν τον πόλεμο!
     Να ευχηθώ, κλείνοντας, καλή μας κοινή αντάμωση, σε λίγες μέρες στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ποίησης «ΟΡΦΕΑΣ ΤΟΥ ΔΟΥΝΑΒΗ», στη Σερβία!