Περί μάσκας...
Τις απόκριες και πάλι
θα γιορτάσουν ορισμένοι
με την ίδια τους τη μάσκα
που ’χουν πάντα φορεμένη.
Μια φορά το χρόνο όλοι
για το έθιμο τη βάζουν,
αλλ' εκείνοι επιμένουν
κάθε μέρα να «γιορτάζουν»!
Μα και τώρα που ο νόμος
κι η ανάγκη το επιβάλλουν,
κάποιοι δύο θα φορέσουν
κι άλλοι... θέλουν να τη βγάλουν!
Κάποιους δικούς μου κάλεσα στο σπίτι μου να ρθούνε,
ξεφάντωμα αποκριάτικο μαζί για να χαρούμε.
- Άκουσε, φίλε, να σου πω, μου μήνυσαν εκείνοι.
Ζάχαρο έχουμε πολλοί κι άλλοι χοληστερίνη.
Το κρέας το μπουχτίσαμε, τα λιπαρά, τη φέτα.
Μαζί που τα μιλήσαμε, είπαμε νέτα σκέτα:
Ν’ αρχίσουμε τη δίαιτα, πρέπει να κρατηθούμε,
γιατί εμεγαλώσαμε κι έτσι να πορευτούμε.
Δεν έφερα αντίρρηση, μην τους κακοκαρδίσω.
Μαζί κι εγώ τη δίαιτα είπα να ξεκινήσω.
Το ρεφενέ τους έβαλαν και ήρθαν πεινασμένοι,
κεφάτοι και χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι.
Σαν το τραπέζι στρώθηκε, λαχανικά και άλλα
πολλά φαγιά νηστίσιμα και πίτες δίχως γάλα,
οι μυρωδιές μας πήρανε, που ψήναν οι γειτόνοι
κοψίδια και λουκάνικα στο διπλανό μπαλκόνι!
Όλοι μας κοιταχτήκαμε, πολύ μετανοιωμένοι,
γιατί εκείνη η αποκριά πήγ’ εντελώς χαμένη.
Άλλοι μεζέδες και κρασιά κι εμείς με λαχανίδες,
ψωμί, φασόλια και ελιές! Για κοίτα μερακλήδες!
Τέτοιο τραπέζι, είπαμε, να γίνει άλλη μέρα,
Μεγάλη να 'ν' Παρασκευή ή Καθαρά Δευτέρα!
θα γιορτάσουν ορισμένοι
με την ίδια τους τη μάσκα
που ’χουν πάντα φορεμένη.
Μια φορά το χρόνο όλοι
για το έθιμο τη βάζουν,
αλλ' εκείνοι επιμένουν
κάθε μέρα να «γιορτάζουν»!
Μα και τώρα που ο νόμος
κι η ανάγκη το επιβάλλουν,
κάποιοι δύο θα φορέσουν
κι άλλοι... θέλουν να τη βγάλουν!
Αποκριάτικο τραπέζι
Κάποιους δικούς μου κάλεσα στο σπίτι μου να ρθούνε,
ξεφάντωμα αποκριάτικο μαζί για να χαρούμε.
- Άκουσε, φίλε, να σου πω, μου μήνυσαν εκείνοι.
Ζάχαρο έχουμε πολλοί κι άλλοι χοληστερίνη.
Το κρέας το μπουχτίσαμε, τα λιπαρά, τη φέτα.
Μαζί που τα μιλήσαμε, είπαμε νέτα σκέτα:
Ν’ αρχίσουμε τη δίαιτα, πρέπει να κρατηθούμε,
γιατί εμεγαλώσαμε κι έτσι να πορευτούμε.
Δεν έφερα αντίρρηση, μην τους κακοκαρδίσω.
Μαζί κι εγώ τη δίαιτα είπα να ξεκινήσω.
Το ρεφενέ τους έβαλαν και ήρθαν πεινασμένοι,
κεφάτοι και χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι.
Σαν το τραπέζι στρώθηκε, λαχανικά και άλλα
πολλά φαγιά νηστίσιμα και πίτες δίχως γάλα,
οι μυρωδιές μας πήρανε, που ψήναν οι γειτόνοι
κοψίδια και λουκάνικα στο διπλανό μπαλκόνι!
Όλοι μας κοιταχτήκαμε, πολύ μετανοιωμένοι,
γιατί εκείνη η αποκριά πήγ’ εντελώς χαμένη.
Άλλοι μεζέδες και κρασιά κι εμείς με λαχανίδες,
ψωμί, φασόλια και ελιές! Για κοίτα μερακλήδες!
Τέτοιο τραπέζι, είπαμε, να γίνει άλλη μέρα,
Μεγάλη να 'ν' Παρασκευή ή Καθαρά Δευτέρα!
Πάντα σε πνεύμα της αποκριάς
και σε πολλές παρεκτροπές Διόνυσο θυμίζεις.
Μοιάζ’ η ζωή με σένανε κι αυτή, μασκαρεμένη,
κι η μπέσα γίνεται συχνά μια λέξη πονεμένη.
Πολλοί τριγύρω «φίλοι» μας, αριστοκράτες μοιάζουν
μα συνεχώς το πρόσωπο με μάσκα το σκεπάζουν!
Μάσκα «πολλαπλών
χρήσεων»!
διπρόσωπου στολίδι,
της πανδημίας φορεσιά
κι εδώ κι εκεί σκουπίδι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου