«Αύριο κλαίνε»… Διδακτικό παραμυθάκι για τους μικρούς μας φίλους (και όχι μόνο)

     Μια φορά κι ένα καιρό, ένας δραγάτης¹ έσκαβε ένα μικρό λάκκο σ’ ένα αμπέλι, για να στήσει το δόκανο². Μια αλεπού που πέρασε από εκεί εκείνη την ώρα, τον ρώτησε:

     «Γιατί σκάβεις εκεί, μπάρμπα-δραγάτη;»
     «Θάβω ένα παιδάκι που πέθανε, κυρά-Μάρω³…».
     «Α, το καημένο… Και δεν κλαίει;».
     «Αύριο κλαίνε, κυρά-Μάρω μου, της απάντησε ο δραγάτης».
     Τη άλλη μέρα, που πέρασε ο δραγάτης από τα αμπέλια, άκουσε τις φωνές και τα κλάματα της αλεπούς:
     «Μπάρμπα-δραγάτη, Βοήθειαααα! Έλα σώσε με, σε παρακαλώ! Πιάστηκα στο δόκανο!».
     «Θυμάσαι που χθες σου είπα “αύριο κλαίνε”; Δεν με άκουσες και ήσουν απρόσεκτη!... Έτσι την παθαίνει όποιος δεν προσέχει!...».
-----------------------------------------------------
 

¹ Εποχιακός φύλακας των αμπελιών, όταν ωριμάζουν τα σταφύλια.
² Μεγάλη φάκα για ζώα του δάσους, π.χ. αλεπούδες, λύκους, ασβούς κλπ.
3 Συνηθισμένο όνομα της αλεπούς στα παραμύθια.

    Αν και δεν τελειώνει αυτό το παραμύθι με το «και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα», έχει πολλά να διδάξει και είναι από «τα μικρά» που μου έλεγε ο πατέρας μου.
 

Ν.Π., 25.11.2021

https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html