Βιβλιοπαρουσίαση: «Η σπάλα», του Γιάννη Α. Σιδέρη, εκδόσεις «διαπολιτισμός»

     Ήταν μια μεγάλη εκδήλωση αγάπης σε μένα και στη σύζυγό μου η πρόσκληση σε γεύμα, από τους πολύ αγαπητούς μας φίλους Αφροδίτη Σκαλτσά-Δημητρακοπούλου και το σύζυγό της Γιώργο Δημητρακόπουλο στα Βραχναίικα Πατρών, το Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου του 2021. Εκεί, πλάι στο κύμα και υπό τις μοσχοβολιές των εδεσμάτων του εστιατορίου, η Αφροδίτη προχώρησε σε μια ακόμα κίνηση/εκδήλωση αγάπης: Μας χάρισε το βιβλίο του Γιάννη Σιδέρη, με τίτλο «Η σπάλα»! Δεν θα παραλείψω να σημειώσω εδώ, ότι στην Αχαϊκή πρωτεύουσα βρεθήκαμε εκείνες τις μέρες για τις παραστάσεις του θεατρικού μου έργου «ζωοκτονία εξ αμελείας», από την ερασιτεχνική ομάδα «Ταξιδευτές της Πρόζας», με υπεύθυνη τη φίλη Αφροδίτη. Στην παράσταση της Παρασκευής, 10 Σεπτεμβρίου στο Θεατράκι στις Ιτιές, γνώρισα σε μια σύντομη, αλλά ζεστή χειραψία και το συγγραφέα.  
     Από τον τίτλο και μόνο του έργου σχημάτισα την εντύπωση ότι κρύβει λαογραφικούς θησαυρούς στις σελίδες του και δεν έπεσα έξω. Ανάλογα προϊδεάζει και η εικόνα του εξωφύλλου. Με καταγωγή/προέλευση από το Σούβαρδο Καλαβρύτων, δηλαδή από τα «δικά μου νερά» ο Γιάννης Σιδέρης, ξετυλίγει μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του ξεχωριστές ιστορίες, που αρέσουν ιδιαίτερα, γι’ αυτό και το διάβασα «μονοκοπανιά», όπως λέμε και στον τόπο μας.
     To έργο του αυτό το αφιερώνει στον παππού του τον Αντρέα και στο θείο του το Γιάννη, πρωταγωνιστής του έργου ο πρώτος και συμπρωταγωνιστής ο δεύτερος. Δεν θα ήταν, όμως, καθόλου υπερβολή να σημειώσω, κι ας μου το επιτρέψει ο συγγραφέας, ότι κύριος πρωταγωνιστής είναι η παράδοση, με αφηγήσεις μεγαλύτερων, αλλά και με παιδικά βιώματα του ίδιου.
     Ειδικά σε όσους μεγαλώσαμε σε χωριά, μας συνεπαίρνουν ιδιαίτερα αυτές οι γραφές που ζωντανεύουν εικόνες των παιδικών μας χρόνων, όταν οι ιδιαίτερες πατρίδες μας έσφυζαν από ζωή. Πολύ, πάρα πολύ χαρισματική στην περιγραφή η πένα του, «παίρνει από το χέρι» τον αναγνώστη και «συμμετέχουν» μαζί στα δρώμενα, και «βιώνουν» τον τρόπο και τη ζωή των ανθρώπων, σε χρόνια μπορεί και τρεις και τέσσερις γενιές πριν από το σήμερα κι ας είναι βασισμένες σε αφηγήσεις μεγαλύτερων οι περισσότερες! Με τον ίδιο αριστοτεχνικό τρόπο και σε μια Παπαδιαμάντεια γραφή, κρατάει στο έργο του ατόφια τη ντοπιολαλιά στους διαλόγους, παραπέμποντας στο τέλος των σελίδων τη σημασία των τοπικών ιδιωματισμών.
     Τον τίτλο στο βιβλίο δανείζει το έβδομο από τα εννιά κεφάλαια, απόλυτα δικαιολογημένα και κατά και την ταπεινή μου άποψη, αφού σ’ αυτό η ωμοπλατοσκοπία («σπαλομαντεία») είναι και ο κύριος πρωταγωνιστής. Πολλοί από εμάς θυμόμαστε μητέρες και γιαγιάδες να είναι κυριολεκτικά «κρεμασμένες» από τη σπάλα του αρνιού, για να «δουν τί λέει» για τα μελλούμενα του σπιτιού, του νοικοκύρη, της οικογένειας, της οικονομίας, της σοδειάς και για κάθε τι που τους ενδιέφερε.
     Θεωρώ κορωνίδα των γραφών του (προσωπική η εκτίμηση) μια μικρή πρόταση από τη σελίδα 33, από τις κουβέντες του Ηρακλή: «Πρέπει να τα ξέρετε σεις οι νέοι»! Σε μια εποχή που παραδοσιακές Αξίες εκφυλίζονται, παραμερίζονται ή και χάνονται, ο συγγραφέας τις διασώζει με το έργο του. Γι’ αυτό και το βιβλίο του «Η σπάλα» είναι ένας πραγματικός θησαυρός, μια αληθινή παρακαταθήκη στο ιστορικό-λαογραφικό-ηθογραφικό, αλλά και σε πολλά σημεία βιωματικό έργο του!  
     Πολύ αγαπητή μας Αφροδίτη, σ’ ευχαριστώ/σ’ ευχαριστούμε από καρδιάς για το πολύτιμο δώρο της αγάπη μας! Αγαπητέ συντοπίτη, πνευματικέ συνοδοιπόρε και φίλε πλέον, Γιάννη Σιδέρη, σ’ ευχαριστώ για το όμορφο ταξίδι στο χώρο, στο χρόνο, στον τρόπο ζωής των ανθρώπων των χωριών μας και στις συνήθειές τους, στις αγνές εποχές, στην παράδοση! Εύχομαι και στους δυο σας πάντα πνευματικά αεικίνητοι και δημιουργικοί!
 

Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 19.9.2021

( Σύντομο βιογραφικό δείτε ΕΔΩ )