Αλώπηξ και κόραξ

    Ας θυμηθούμε έναν ακόμα μύθο του Αισώπου στη «γλώσσα» του, όπως τον διδαχθήκαμε στο «ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ», του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ν. ΖΟΥΚΗ, στην πρώτη τάξη του γυμνασίου!  

Ἀλώπηξ καὶ κόραξ

     Κόραξ ποτὲ ἁρπάζει μοῖραν τυροῦ καὶ εἰς κοίλην φάραγγα καταφεύγει. ᾽Ενταῦθα ἐπὶ δένδρου ἐκαθέζετο. ᾽Εν τῆ φάραγγι γῦπες καὶ ἱέρακες καὶ ἱκανὸς ἀριθμὸς κωνώπων, τεττίγων καὶ ἄλλων ὀρνέων διέμενεν. Ἀλώπηξ δὲ παρὰ τὸ σπήλαιον τῆς φάραγγος ἀνεπαύετο. ῾Ως δὲ τὸν κόρακα αἰσθάνεται, σπεύδει ὑπὸ τὸ δένδρον καὶ λέγει αὐτῷ· «᾽Αληθῶς ὡς καλὸς εἶ, ὡς καλοὺς ὄνυχας καὶ πτέρυγας ἔχεις· εἰ καὶ φωνὴν εἶχες, βασιλεὺς ἂν τῶν ὀρνέων ἦσθα». Ταῦτα δ’ ἔλεγε πρὸς ἀπάτην.

     Ὁ κόραξ δ’ ὅμως τὴν τῆς ἀλώπεκος πονηρίαν οὐκ αἰσθάνεται καὶ εὐθὺς ἐκβάλλει τὸν τυρὸν καὶ ἀνακράζει. Ἡ δὲ τοῦτον λαμβάνει καὶ λέγει· «῏Ω κόραξ, ἀληθῶς φωνὴ μὲν ἦν σοι, νοῦν δ’ οὐκ εἶχες».

Μετάφραση

     Ένας κόρακας κάποτε άρπαξε (έκλεψε, πήρε με το ράμφος του) ένα κομμάτι τυρί και πήγε σ' ένα φαράγγι. Εκεί καθότανε πάνω σ' ένα δέντρο. Στο φαράγγι αυτό διένεμαν γύπες και γεράκια και μεγάλος αριθμός από κουνούπια, τζιτζίκια και άλλα πτηνά. Μια αλεπού ξεκουραζόταν δίπλα σε μια σπηλιά. Μόλις αντιλήφθηκε τον κόρακα, τρέχει κάτω από το δέντρο και του λέει: «Αλήθεια, πόσο καλός είσαι και τι όμορφα νύχια και φτερά έχεις. Αν είχες και φωνή, θα ήσουν βασιλιάς των πτηνών». Αυτά τα έλεγε για να τον κοροϊδέψει.

     Ο κόρακας όμως δεν κατάλαβε την πονηρία της αλεπούς κι αμέσως αφήνει το τυρί (και πέφτει από το ράμφος του) και φωνάζει δυνατά. Η αλεπού τότε το παίρνει (το τυρί) και του λέει: «Κόρακα, έχεις στ’ αλήθεια φωνή, μυαλό όμως δεν είχες».

                                                                                  Ν.Π., 5.7.2017