Πέμπτη 7 Αυγούστου 2025

«Ο ευτυχισμένος πρίγκηπας»: Μια πολύ επιτυχημένη παιδική θεατρική παράσταση στο Γυμνότοπο Πρέβεζας!


     Μια ακόμα επίπονη, θαυμαστή και αξιέπαινη προσπάθεια στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία, σ’ ένα πανέμορφο χωριό: Το Γυμνότοπο Πρέβεζας. Πρόκειται για το έργο «ευτυχισμένος πρίγκιπας», του Όσκαρ Ουάιλντ, με πρωταγωνιστές παιδιά!
     Για έκτη συνεχή χρονιά η καταξιωμένη εκπαιδευτικός προσχολικής αγωγής, η κυρία Ευφροσύνη Κολιού-Τατσιώνα και μια μεγάλη ομάδα μικρών ηθοποιών θαυματούργησαν! Όπως κάθε καλοκαίρι η κυρία Κολιού-Τατσιώνα, «μαζεύει» τα παιδιά-μόνιμους κατοίκους και μαζί μ’ αυτά κι άλλα που κάνουν τις καλοκαιρινές διακοπές τους στο χωριό, τους αναθέτει ρόλους και τα διδάσκει θέατρο! Όλα γίνονται στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυμνοτόπου «ΠΑΤΕΡ ΚΟΣΜΑΣ». Έτσι κι εφέτος, το βράδυ της 6ης Αυγούστου το προαύλιο του σχολείου του χωριού γέμισε φώτα, σκηνικά, παιδικές φωνούλες, θεατρικά κοστούμια, κεράσματα κι ένα πολύ μεγάλο αριθμό θεατών!
     Ο ενθουσιασμός ζωγραφίζονταν στα πρόσωπα όλων! Οι 150 καρέκλες που διέθετε ο Σύλλογος δεν έφταναν και κάπου άλλοι τόσοι όρθιοι θεατές από το χωριό και τα γύρω χωριά θαύμασαν και χειροκρότησαν την επιτυχία.  
     Ο Πρόεδρος του Συλλόγου, κ. Βασίλης Παπαβασιλείου εξήρε τόσο την προσφορά της καταξιωμένης εκπαιδευτικού, όσο και την προσπάθεια και την προσφορά και επιτυχία των παιδιών, που τα μικρότερα ήταν ηλικίας νηπιαγωγείου και τα μεγαλύτερα πρώτων τάξεων γυμνασίου.
     Η κ. Κολιού-Τατσιώνα τόνισε ότι «δεν έχει σημασία η επιτυχία, αλλά το ταξίδι», που όμως το «ταξίδι» ήταν η επιτυχία! Ευχαρίστησε παιδιά και γονείς για την αμιγώς εθελοντική αυτή προσφορά, υπογραμμίζοντας ότι αρκετοί μικροί ηθοποιοί διανύουν πολλά χιλιόμετρα για να βρίσκονται σε κάθε πρόβα!
     Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι τα μηνύματα και τα διδάγματα του έργου, τα λαμβάνει το φιλοθεάμον κοινό του χωριού, πρωτίστως όμως τα λαμβάνουν τα παιδιά, που ενσαρκώνουν τους ρόλους. Αυτό είναι και το «υπ’ αριθμόν ένα» ζητούμενο.
     Τα πολύ προσεγμένα και με λεπτομέρεια σκηνικά ήταν έργο γονέων και παππούδων των παιδιών που έλαβαν μέρος, ενώ τα επίσης πολύ προσεγμένα κοστούμια επιμελήθηκε η ίδια η κυρία Κολιού-Τατσιώνα.
Χελιδονάκια στη στέγη, ετοιμάζονται για το ταξίδι τους!
Η αφίσα-πρόσκληση του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυμνοτόπου ΠΑΤΕΡ ΚΟΣΜΑΣ

Λίγα λόγια για το έργο
 
     Πρόκειται για ένα θλιμμένο παραμύθι. Στο άγαλμα ενός πρίγκηπα βρήκε καταφύγιο ένα χελιδόνι, που είχε χάσει τον προσανατολισμό του και όλη την μεγάλη ομάδα των άλλων πουλιών που ξεκίνησαν για το ταξίδι της επιστροφής τους στην Αφρική, στο τέλος του καλοκαιριού. Όσο ζούσε ο πρίγκηπας του αγάλματος, δεν γνώρισε ποτέ θλίψη. Τη δυστυχία και τις κακουχίες των ανθρώπων τις γνώρισε όταν τον έκαναν άγαλμα στην πλατεία της πόλης του. Τότε ο πρίγκηπας ζωντάνεψε και ζήτησε από το χελιδόνι να μείνει μαζί του και να παίρνει ένα-ένα από τα ρουμπίνια, τα ζαφείρια, τα χρυσάφια και τ' άλλα πολύτιμα αντικείμενα της στολής του και να τα πηγαίνει σε φτωχούς και ανήμπορους ανθρώπους της πόλης που είχαν ανάγκη. Τελευταία του έδωσε και το χρυσό χιτώνα του να τον κόψει κομμάτια και να τον μοιράσει στους φτωχούς. Έτσι, έμεινε γυμνό το μολυβένιο του σώμα.
     Η προσφορά και του χελιδονιού και του αγάλματος είχαν μεγάλο κόστος. Το χελιδόνι πέθανε από το κρύο του χειμώνα, ενώ το άγαλμα απογυμνωμένο πλέον, έμοιαζε με ζητιάνο. Η θυσία τους δεν αναγνωρίστηκε από του ανθρώπους, που πέταξαν στα σκουπίδια το νεκρό χελιδόνι και κατέβασαν το γυμνό μολυβένιο άγαλμα.
     Πρόεδρε Βασίλη Παπαβασιλείου, Φρόσω, παιδιά, σας συγχαίρουμε θερμά και σας ευχαριστούμε!
 
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 7.8.2025
(Σύντομο βιογραφικό σημείωμα, δείτε ΕΔΩ)

Τρίτη 5 Αυγούστου 2025

Παρασκευή (Βούλα) Μέμου: Η αεικίνητη Καλαβρυτινή ποιήτρια που με μηνύματα ειρήνης ταξιδεύει τα Καλάβρυτα και την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο!




     Σε μια εποχή που η παραφροσύνη των ισχυρών της γης θέλει να επιβάλλει τις δικές της «αρχές», προκαλώντας γενοκτονίες και ανείπωτες καταστροφές για την «επίτευξή» τους, οι ποιητές όλου του κόσμου χτίζουν γέφυρες ειρήνης και αδελφοσύνης στους λαούς της γης. Στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ποίησης 2025 στο Μαρόκο, 11-16 Ιουλίου 2025, στάλθηκαν ηχηρά μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση στο πνεύμα αυτό. Συμμετείχαν ποιητές από το Ιράκ, την Παλαιστίνη, την Μαυριτανία, την Τυνησία, την Ιρλανδία, τη Συρία, την Ιορδανία. Επαξιότατα  εκπροσωπήθηκε και η Ελλάδα μας, με τη συμμετοχή της καταξιωμένης και ακούραστης Καλαβρυτινής ποιήτριας και σκηνοθέτιδας Παρασκευής (Βούλας) Μέμου.
     Μεταξύ των επισήμων που παρευρέθηκαν, ήταν και οι Πρέσβεις της Παλαιστίνης και Ιορδανίας, πολλοί βουλευτές και δήμαρχοι. Πρόεδρος του φεστιβάλ ήταν ο Mohammad Shahman και οι πολιτιστικές-ειρηνευτικές εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε πολλές πόλεις της Αφρικανικής αυτής χώρας.
     Εκτός από τα με μηνύματα ειρήνης ποιήματά της που απήγγειλε και μεταφράστηκαν και απαγγέλθηκαν και στα Αραβικά η Βούλα Μέμου, εκφώνησε βαρυσήμαντη ομιλία, που και αυτή μεταφράστηκε και αναγνώστηκε στα Αραβικά και την οποία παραθέτουμε:
 
Κύριε πρόεδρε,
     Είναι πολύ μεγάλη η στιγμή για τους ποιητές του κόσμου η συνάντησή μας αυτή στο Μαρόκο. Σας ευχαριστούμε πολύ για τη φιλοξενία και σας αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.
     Κατάγομαι από το Σκεπαστό Καλαβρύτων, από την Ελλάδα. Η πόλη μου πλήρωσε βαρύ φόρο για την ελευθερία.
     Σ’ έναν κόσμο που συχνά διχάζεται από σύνορα, γλώσσες, πολιτικές και πολιτισμικές διαφορές, οι ποιητές αποτελούν εκείνες τις σπάνιες φωνές που μπορούν να ενώσουν. Με λέξεις φτιαγμένες από συναίσθημα, ιστορία και όραμα, οι ποιητές υφαίνουν γέφυρες κατανόησης και επικοινωνίας ανάμεσα σε διαφορετικούς λαούς.
     Η ποίηση δεν γνωρίζει όρια. Μπορεί να γεννηθεί σε μία γωνιά του κόσμου και να αγγίξει την ψυχή κάποιου στην άλλη άκρη του. Ο Ρουμί, ο Λόρκα, ο Σεφέρης, ο Νερούδα – όλοι αυτοί οι ποιητές έγραψαν στη γλώσσα της καρδιάς, που είναι κοινή σε όλους τους ανθρώπους. Μίλησαν για την αγάπη, τον πόνο, την ελευθερία, την απώλεια, την ελπίδα. Κι αυτά τα θέματα είναι παγκόσμια. Πάντα ενώνουν και ποτέ δεν χωρίζουν.
     Όταν οι ποιητές γράφουν, δεν απευθύνονται μόνο στους συμπολίτες τους, αλλά σε κάθε άνθρωπο που μπορεί να νιώσει. Οι στίχοι τους γίνονται γέφυρες κατανόησης ανάμεσα σε λαούς που ίσως δεν γνωρίζονται, αλλά μοιράζονται τα ίδια όνειρα και φόβους. Η ποίηση προσφέρει έναν χώρο όπου ο «άλλος» παύει να είναι ξένος. Γίνεται αδερφός, φίλος, συνοδοιπόρος.
     Σε καιρούς κρίσης, η ποίηση δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανάγκη. Είναι αυτή που διατηρεί ζωντανή τη φλόγα της ανθρωπιάς. Κι έτσι, οι ποιητές, με την ευαισθησία και την αλήθεια τους, συνεχίζουν να χτίζουν γέφυρες, όχι μόνο από λέξεις, αλλά και από ελπίδα. Κι αυτές οι γέφυρες είναι που κρατούν ζωντανή την ιδέα ενός πιο ενωμένου και ειρηνικού κόσμου.
     Ως Καλαβρυτινή και Ελληνίδα, σας ευχαριστώ γι’ αυτή την πρόσκληση και εύχομαι η φωνή μας για ειρήνη και την αδελφοσύνη ν’ ακουστεί σε κάθε γωνιά της γης!
 
     Αγαπημένη μας, Βούλα, Βούλα των Καλαβρύτων, Βούλα της Ελλάδας, Περιστέρι της ειρήνης στον κόσμο, σ’ ευχαριστούμε και σε συγχαίρουμε που σηκώνεις τη γενέτειρά μας και την Πατρίδα μας τόσο ψηλά! Ευχόμαστε να έχεις πάντα τέτοιες όμορφες συμμετοχές και εμπειρίες και τα ποιήματά σου, όπως και τα ποιήματα όλων σας, να φτάνουν σε ευήκοα ώτα, να αφυπνίζουν τους ανθρώπους της και να κοιμίζουν τον πόλεμο!
     Να ευχηθώ, κλείνοντας, καλή μας κοινή αντάμωση, σε λίγες μέρες στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ποίησης «ΟΡΦΕΑΣ ΤΟΥ ΔΟΥΝΑΒΗ», στη Σερβία!
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 5.8.2025