Μικρά ταξίδια άλλων εποχών

     Μέχρι που κατακτήσαμε την τεχνολογία και αλλάξαμε τρόπους στην σκέψη μας και στις δραστηριότητές μας, η ζωή των ανθρώπων ήταν απλή σε όλους τους τομείς, όπως και στις μεταφορές και στις μετακινήσεις. Τα λίγα αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν στις πόλεις και τα πολύ λιγότερα που βλέπαμε στα χωριά - ένα ή δύο την εβδομάδα κι αν τα βλέπαμε κι αυτά(!)-, ήταν προνόμιο ελαχίστων. Το πλέον διαδεδομένο μεταφορικό μέσο στους κοινούς θνητούς, ήταν το υπομονετικό γαϊδουράκι και, σίγουρα δεξί χέρι της δουλειάς τους.

     Το συμπαθητικό τετράποδο, όμως, «ντυνόταν» κι αυτό με κάθε επισημότητα, όταν το χρησιμοποιούσαν στις επίσημες και γιορτινές μετακινήσεις τους. Το «πρωτόκολλο» απαιτούσε σε μια επίσκεψη, π.χ. στους συγγενείς στο διπλανό χωριό ή στο προσκύνημα στο ξωκκλήσι, να φοράει κι αυτό τα καλά του! Το σαμάρι του στρωνόταν με το πολύχρωμο και καλοϋφασμένο απλάδι, που πραγματικά του έδινε μια αλλιώτικη ομορφιά και μια ανείπωτη χάρη! Τη χάρη του απλαδιού συμπλήρωνε το, επίσης υφαντό, ταγάρι, που είχε μέσα το κολατσιό του νοικοκύρη κι ένα παγούρι με νερό για το δρόμο ή και άλλα χρειαζούμενα. Μοιραία, λοιπόν, το γιορτινά στολισμένο ζώο γινόταν αντικείμενο θαυμασμού-έμμεση προβολή της αξιοσύνης της υφάντρας και καμάρι της νοικοκυράς που είχε επιμεληθεί το στρώσιμο! Καλοστρωμένο σαμάρι στο γαϊδούρι, μαρτυρούσε οπωσδήποτε χαρά, καλή διάθεση και γιορτινή ατμόσφαιρα.

     Στη σημερινή εποχή που κατακτήσαμε την τεχνολογία, ή που αυτή μας κατέκτησε (αυτό είναι ένα θέμα), ορισμένοι παραμένουμε αθεράπευτα εραστές της παράδοσης!

                      Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος, 6.10.2017

          https://nikolpapak.blogspot.com/2021/08/blog-post_29.html